(…) Έτη συναπτά μετά
μέσα μου κάτι άγριο έψαχνε ταμπούρι
(εδώ χτίστηκε πολύ αίμα)
περιηγήθηκα το βίαιο μαγνήσιο του έρωτα
είδα τα μεγάλα όρνεα
υπέθαλψα επιείκειες
είδα τις λέξεις να εξοκέλλουν στην ύπαρξη
ανάμεσα στην εύκολη λύση και την ελπίδα
μού άφησαν ένα κουσούρι στη βάδιση
αυτές οι Συμπληγάδες
διαίρεσα την μονοείδεια κάθε αλήθειας
και ο δυϊκός τους αριθμός
σχιζοφρένεια με οξυγονοκόλληση
[…]
έτη συναπτά μετά
με ψυχραιμίες ασφάλτου
ν’ αφήσω λέω αυτήν την ξενιτιά
την Τρίπολη που αγάπησα
πολλά λαγούμια ανοίχτηκαν εδώ
πολλά περίστροφα ανάθρεψα εδώ μέσα (…)
………..
ποίηση >>>> [φρμκ]#1 | άνοιξη-καλοκαίρι 2013
You must be logged in to post a comment.