Αντόνιο Γκαμονέδα, Ένας λόγος για το πραγματικό της ποίησης

Εισαγωγή-μετάφραση: Ελένη Γκίνη

————————————————–

ΤΟ ΚΡΥΟ ΤΩΝ ΟΡΙΩΝ
*
Σαν τη χολή στο συκώτι κρύβονται μέσα στον ίδιο τους τον εαυτό οι τυφλές λέξεις.
Μαύρες φωλιές στη γλώσσα σου.
Όχι
Καμιά ελπίδα, ήχος κανείς.
*
Το πορτοκάλι στα χέρια σου κι η λάμψη του, κρατάνε για πάντα;
Δίπλα στο νερό και το μαχαίρι
Κι ένα πορτοκάλι στο αιώνιο κενό;
Καρπός της εξαφάνισης. Το περίσσιο της πραγματικότητας καίγεται μέσα στα χέρια σου.
*
Κολυμπάει μέσα στο μυαλό σου, διασχίζει τα αρτηριακά σκοτάδια,
Σφυρίζει στη λευκή αρτηρία της καρδιάς σου.
Δεν έχει πρόσωπο ούτε μνήμη μέσα σου.

ποίηση >>>>στο [φρμκ]#1|

frmc_cover-small

About frmk poetry

Φάρμακο | Εξαμηνιαίο περιοδικό για την διερεύνηση του ποιητικού φαινομένου Κυκλοφορεί! Στα βιβλιοπωλεία και σε επιλεγμένους χώρους τέχνης δύο φορες τον χρόνο.
%d bloggers like this: