1.
Η πραγματικότητα (και η κειμενικότητα που τη δημιουργεί) γράφεται και επανεγγράφεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Γράφουμε και επανεγγράφουμε την πραγματικότητα αντιγράφοντας τον κόσμο
γύρω μας: επανάληψη και διαφορά. Όπως γράφει η Kathy Acker:
Η μυθοπλασία είναι μαγεία γιατί τα πάντα είναι μαγεία: ο κόσμος κατασκευάζει τον εαυτό του χωρίς σταματημό. Όταν εμπλέκεσαι με την μυθοπλασία, γίνεσαι μέρος αυτής της διεργασίας. Αλλά κανένας, συγγραφέας ή πολιτικός, δεν είναι ισχυρότερος από τον κόσμο: μπορείς να φτιάξεις αλλά δεν μπορείς να δημιουργήσεις.
Η Acker αναφέρεται στη λογοτεχνία όχι τόσο ως αντικείμενο, όσο ως γεγονός. Δεν δημιουργείς τη Γλώσσα∙ φτιάχνεις το γεγονός μιας γλώσσας το οποίο δημιουργεί μια καινούργια παραλλαγή μέσα στην ίδια τη Γλώσσα. Αυτό το σκριπτάκι σε γλώσσα Python, αν το τρέξει κανείς στον υπολογιστή, μοιάζει να κάνει τη γλώσσα να τραυλίζει καθώς κομματιάζει την αφήγηση στα εξ ων συνετέθη
perl -le ‘@d=split/ /,”on the day we return from the cities in
the centre of the world
we will have become ourselves yet no one will
recognizeus”;@t=split//,”_bhlmnpstw”;{$_=localtime;/(..):(.)(.):(.)(
.)/;print”\n
$t[$3]”.($4%2).”ck $t[$4]”.($3%2).”ck\n”if!$5;print”\\”x$5.”
$d[$1%12] $d[$2] $d[$3] $d[$4] $d[$5]”;sleep 1;redo}’
Με αυτόν τον τρόπο, η ψηφιακή λογοτεχνία θα μπορούσε να ειδωθεί σαν ήσσονα λογοτεχνία, όπως θα την όριζαν οι Deleuze & Guattari: μια λογοτεχνία στην οποία απεδαφικοποιείται η γλώσσα και ο τρόπος που χρησιμοποιείται η γλώσσα. Η ψηφιακή λογοτεχνία δεν αναφέρεται σε ένα συγκεκριμένο υποκείμενο, αλλά σε συλλογικές συναρμογές άρθρωσης του λόγου. Για παράδειγμα, το
Purpling του Nick Montfort είναι μια αφήγηση σε εξέλιξη∙ το πάρτι στο οποίο αναφέρεται το κείμενο, γράφεται και επανεγγράφεται κάθε φορά που ο αναγνώστης περνά με τον κέρσορά του πάνω από τις προτάσεις του κειμένου. Προσοχή: ο αναγνώστης δεν χρειάζεται να κάνει καν κλικ πάνω στις προτάσεις για να επιδράσει στο κείμενο. Η απτική διάσταση της διάδρασης του αναγνώστη υποκαθιστά τη φευγαλέα ματιά, η οποία μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την εκάστοτε αφήγηση. Κάθε φευγαλέο «άγγιγμα» της πρότασης με τον κέρσορα δημιουργεί παραλλαγές της ίδιας αφήγησης.
Το ψηφιακό λογοτεχνικό κείμενο αποτελεί γεγονός το οποίο δεν επαναλαμβάνεται πάντα με τον ίδιο τρόπο: η ανάγνωση των ποιημάτων του «Between Page and Screen», του Purpling, http://nickm.com/poems/the_purpling/It_seemed.html
λαμβάνει χώρα σε αυτόν τον ενδιάμεσο χώρο στον οποίο το ποίημα σταματά να είναι αντικείμενο και γίνεται γεγονός το οποίο δεν πρόκειται να επαναληφθεί ποτέ ξανά με τον ίδιο τρόπο. (…)
http://nickm.com/poems/the_purpling/It_seemed.html
http://www.nouspace.net/dene/24hr/24-Hr._Micro-Elit_Project/Home.html
http://collection.eliterature.org/1/works/larsen__carving_in_possibilities.html
http://netwurker.livejournal.com/141751.html
http://www.novamara.com/window/
http://www.betweenpageandscreen.com/
(…)
δοκίμιο >>>> [φρμκ]#1 | άνοιξη-καλοκαίρι 2013
