H θεωρία της μηχανής Ι: Παραβολή
4.
Ανεβαίνουμε (περίπου υπνωτισμένοι
στα αυτοκίνητα που έχουν κολλήσει στη μέση της λεωφόρου
και γύρω γύρω εκτοξεύονται με ελικοειδείς κινήσεις
τεχνητοί κομήτες με ουρές που καλύπτουν τα πάντα –
έτσι διαμορφώνεται ακόμη μια ζώνη αστεροειδών.
Μέσα από τις ουρές των τεχνητών ουράνιων σωμάτων
μπορεί να δει κανείς φλεγόμενα κάστρα·
εμείς ανακαλύπτουμε ότι δεν έχουμε τι άλλο να πούμε
και σιωπηλοί βλέπουμε μέσα από μισόκλειστες σχισμές
πλέγματα να ανοίγουν και να κλείνουν:
οι πόλεις πάντα συντρίβονται στο έδαφος
αλλά τα κτίρια πάλλονται σαν όπλα.
Η μετάβαση από τον έλεγχο στον τρόμο
σημάδι μιας νεοαποκτηθείσας ω(ρι)μότητας.
Δεν το γνωρίζουμε ακόμη
αλλά αυτό το οποίο μάς επέτρεψε να
αφηγούμαστε αυτή την ιστορία δεν ανήκει πλέον σε μας –
μάλλον συμβαίνει το αντίστροφο.
