Γέννηση
Εσύ κλαδί αιθέριο
πέσε στο χώμα σκέπασε
το σκουληκάκι της ψυχής
μικροί και εύθραυστοι
σερνόμαστε
μες σε θροΐσματα του δάσους
μέσα σε κρύπτες σκόνης
χτυπούν επάνω μας
οπλές αλόγων
δόντια από άγρια θεριά
κι εμείς πώς τρέμουμε
μην πατηθούμε αθόρυβα
χωρίς να ακουστεί
ούτε κραυγή θανάτου
μα έλα εσύ κλαδί αιθέριο
μη φοβηθούμε πια
να δείξεις που έχει η φύση μας
μιαν άθραυστη κορδέλα
κι ένα μπαλάκι άτρωτο
υγρό και απλωμένο
στο αίμα των ονείρων.
