(μετάφραση: Μάριος Χατζηπροκοπίου)
Στα βάθη της Ισημερινής Αφρικής ο Γάλλος εξερευνητής Μαρσέλ Πρετρ, κυνηγός και άνθρωπος του κόσμου, συνάντησε στο διάβα του μια φυλή εκπληκτικά μικρόσωμων πυγμαίων. Η έκπληξή του ήταν πολύ περισσότερη, λοιπόν, όταν πληροφορήθηκε ότι ένας ακόμη πιο μικρόσωμος λαός υπήρχε πέρα από δάση και αποστάσεις. Έτσι πήγε ακόμη πιο βαθιά.
Στο Κεντρικό Κογκό ανακάλυψε όντως τους μικρότερους πυγμαίους στον κόσμο. Και –σαν κουτί μέσα σε κουτί– ανάμεσα στους μικρότερους πυγμαίους στον κόσμο υπήρχε ο μικρότερος των μικρότερων πυγμαίων στον κόσμο, υπακούοντας ίσως στην ανάγκη της Φύσης να υπερβαίνει πού και πού τον εαυτό της.
Ανάμεσα σε κουνούπια και σε δέντρα ζεστά από υγρασία, ανάμεσα στα πλούσια φύλλα του πιο τεμπέλικου πράσινου, ο Μαρσέλ Πρετρ αντίκρυσε μια γυναίκα σαράντα πέντε εκατοστών, ώριμη, μαύρη, σιωπηλή. «Σκούρα σαν μαϊμού», θα πληροφορούσε τον τύπο, και που ζούσε πάνω σε ένα δέντρο με το μικρό της σύντροφο. Μέσα στις χλιαρές ομίχλες των δασών, που στρογγυλεύουνε νωρίς τα φρούτα και τους δίνουν μια γλύκα σχεδόν αφόρητη στον ουρανίσκο, ήταν έγκυος. (….)
