Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ
Έπαιξα τη νιότη μου όλη
ανάμεσα σε αυτοκίνητα παρκαρισμένα και σε νεραντζιές
βαριεστημένου δήμου,
προσώπων που αλλάζουν βλέμμα σαν σε αναγνωρίσουν –
πολύ αργά για συνάντηση, αλλ’ αναπόφευκτο.
Περνάω πάνω από σκυλιά
που ήξερα τους πατεράδες τους με τ’ όνομά τους·
το ανεξάντλητο θέατρο των ζώων
σε οδούς με μπλεγμένους μονόδρομους και στοπ,
και αυτοκίνητα χρήσιμα για την ευμενή σκιά τους
ή για το σήκωμα του ποδαριού.
Σιωπή καλοκαιριού στις τρεις η ώρα –
σιωπή που ανεβαίνει σαν τη βαθιά ανάσα
του πλήθους στην Ανάσταση.
Και τώρα, στην πλατεία της γειτονιάς, πάει
το κοκκινόχωμα. Πάνε και οι πληγές με τα ράμματα
μαύρων κυπαρισσιών και οι ξέθωρες ουλές
απ’ τα μισοξεφουσκωμένα λάστιχα των ποδηλάτων μας.
Πάει και το ψηλοτάβανο καφενείο
με τις πράσινες τσόχες στα τραπέζια, και τους τοίχους
ταπετσαρισμένους από πάνω ώς κάτω
με φωτογραφίες του Βίκου και του Καναδά.
Πάει κι ο Αναστάσης που έσερνε δυο σακούλες
άδεια μπουκάλια για την κάβα,
με το ανοιχτήρι σαν τσίγκινο μετάλλιο στο στήθος.
Μόνο οι σκύλοι μένουν απαράλλαχτοι,
τους έλκει πεισματάρα αγάπη για τους προφυλακτήρες,
οι άγιοι δρόμοι του Κυριακάτικου απογεύματος,
μια ιστορία χώρου αχάλαγου.
από τις Χαμένες μέρες (2001)
Ο Στέφανος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1976 στη Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ, μεγάλωσε στο Παρίσι και στην Αθήνα, και σπούδασε Κλασσική Αρχαιολογία στις ΗΠΑ και στη Σκωτία. Σήμερα ζει στις ΗΠΑ. Ο κοσμοπολιτισμός του διαποτίζει την ποίησή του. Οι τόποι όπου έχει ζήσει, αλλά κι αυτοί όπου έχει ταξιδέψει για μικρότερα ή μεγαλύτερα διαστήματα (π.χ. Ιταλία, Καραϊβική), και οι άνθρωποι που απλώς συναντά εκεί ή με τους οποίους συνδέεται, αποτελούν βασικό υλικό των ποιημάτων του – ειδικά στα δύο πρώτα βιβλία του, τις Χαμένες μέρες (Lost days, 2001) και το Hotel-Dieu (2010). Μαζί τους πλέκονται επεισόδια της ιστορίας, οικογενειακής του ή ευρύτερης, πρόσφατης και απώτερης – κυρίως δε στο τρίτο βιβλίο του, H Μαύρη Θάλασσα (The Black Sea, 2012 – μτφρ. στα ελληνικά: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ). Η ποίησή του διακρίνεται για τις έντονες εικόνες. Από πλευράς μορφής, είναι κυρίως ελευθερόστιχη, παρόλο που δεν λείπουν ποιήματα γραμμένα σε παραδοσιακή μορφή – η δε Μαύρη Θάλασσα αποτελείται καθ’ ολοκληρίαν από σονέτα. Έχει δημοσιεύσει δικά του ποιήματα αλλά και μεταφράσεις ελληνικών ποιημάτων (Αγγελάκη-Ρουκ, Καρυωτάκη, Ρίτσο) σε πληθώρα αγγλόγλωσσων περιοδικών, συμπεριληφθεί σε ανθολογίες, μεταφρασθεί και διακριθεί (π.χ. με το Jeannette Haien Ballard Writer’s Prize για τη Μαύρη Θάλασσα). Αρθρογραφεί περί λογοτεχνίας σε αμερικανικά έντυπα. Έχει επιμεληθεί και μεταφράσει μαζί με την Κ. Αγγελάκη-Ρουκ επιλογή ποιημάτων του Ντέρεκ Γουώλκοττ στα ελληνικά. – Π.Ι.
