πρόλογος-μετάφραση: Ορφέας Απέργης
(…) Παρ’ όλη τη συντηρητική τους μορφή, τα αγγλικά ποιήματα του Καπετανάκη είναι κατορθωμένα – απρόσμενα αιχμηρά αλλά και περίτεχνα με τον «παλαιό τρόπο», εντελώς νέα αλλά και παλιά, μοντέρνα αλλά και αντιμοντέρνα. Το angst, η υπαρξιακή αγωνία για το «νόημα της ζωής», όπως την ανιχνεύει και ο Λορεντζάτος, συνδυάζονται με παραδοσιακές ποιητικές μορφές, με τον τρόπο του Baudelaire, της Dickinson, αλλά και του Καβάφη, που τόσο προσεκτικός κι εύστοχος ήτανε με τη χρήση και αυστηρότερων στιχουργικών μορφών.
Η γη του φόβου
Από αυτή τη γη του φόβου τη θανατερή
Πριν φύγουμε για χώρες που η αστυνομία φρουρεί,
Όπου τα σπίτια είναι σπίτια, εσύ είσαι εσύ, κι εδώ είναι εδώ,
Πρέπει να βεβαιωθούμε ότι πήραμε αυτό
Που προκαλεί την όλη υποψία ότι μας κάνει σήμα
Κάτι σημαντικό κρυμμένο πάντοτε παντού, σε κάθε βήμα.
Γιατί θα ’μασταν όλοι καταδικασμένοι
Αν ο Θεός μάς έδινε για δώρο τα δικά του χείλια και μαλλιά
Κι εμείς δεν ήμασταν τόσο υποψιασμένοι
Αλλά ξοδεύαμε μια νύχτα έρωτα με την αιωνιότητα αγκαλιά
Πιστεύοντας ότι η αγκαλιά αυτή και το φιλί μας θα χαθεί
Όταν πρωί-πρωί σερβίρεται ο δίσκος με το tea.
Στην «Ανάσα του αιώνα», ο Ορφέας Απέργης παρουσιάζει, με ένα δοκίμιο και με νέες μεταφράσεις, την ιδιαίτερη περίπτωση του αγγλόφωνου Έλληνα ποιητή Demetriοs Capetanakis (1912-1944).
