Πόνος
1
Τον εγκατέλειψε ο πόνος.
Όλα άρχισαν εκεί. Στην πλάτη. Άρχισε απ’ την πλάτη ένας έντονος πόνος. Και εντοπισμένος. Ο οποίος εμφανίστηκε εκεί. Μόνο σε μία στάση. Εμφανίζονταν εκεί. Απίθανη, μία στάση ειδική. Ή μάλλον τεχνητή. Μία στάση στην οποία ποτέ ένα ανθρώπινο σώμα δεν θα μπορούσε. Δεν θα μπορούσε να βρεθεί ένα ανθρώπινο σώμα. Μία στάση που την είχε εφεύρει ο ίδιος. Για τον πόνο. Έκαμψε το σώμα του να την εφεύρει. Για να έρθει. Την είχε εφεύρει για να έρθει ο πόνος. Να εγκατασταθεί, να ξαναέρθει. Εκεί. Ο δικός του πόνος, ο άγνωστός του. Να κατοικήσει εκεί. Είναι ο εφευρέτης του δικού του πόνου. Αυτός που έφτιαξε για τον πόνο ένα κομμάτι σώματος αλλιώς. Αυτός που έφτιαξε από τον πόνο ένα κομμάτι σώματος μικρό. Κυρτό του. Για τον πόνο το έφτιαξε. Του έφτιαξε σώμα να υπάρχει. Αυτός που εφηύρε το σώμα του. Μικροσκοπικό. Πονεμένο του. Δικό του. Για να τον υποδεχτεί. Τον πόνο. Τον υποδέχτηκε. Τον υποδέχεται. (…)
Τα ποιήματα ανήκουν στην ανέκδοτη ακόμη συλλογή, με γενικό τίτλο «Τοπία ξανά».
