*
/Νομίζω ότι είναι πια καιρός
να ξεκαθαρίσω τη θέση μου για τα περιστέρια./
Που όπως όλοι ξέρουμε είναι αρουραίοι με φτερά.
Τα μίσησα πριν από χρόνια όταν τα είδα να τρώνε σαλάμι
από τα χέρια ενός άστεγου στο πάρκο.
Έτσι μπροστά στα μάτια μου ένα σύμβολο
αποδείχτηκε κρεατοφάγο.
Μια πλατεία γεμάτη περιστέρια
πάντα μυρίζει κλεισούρα.
\ Η βιασύνη στη φθορά
είναι προσβολή στον χρόνο \
Το περιστέρι που σου ’ρχεται κατάφατσα
είναι η σφαλιάρα του τίποτε για τίποτε
\ κι όμως αφήνει την αίσθηση βρόμικου σώματος
σαν φιλία που μόλις τελείωσε.\
Δεν υπάρχει άλλο ζώο
που να χέζει σε σχήμα αγάλματος.
Πάντα θα βρεθεί κάποιος ηλίθιος
να ταΐζει τα περιστέρια.
Στους μακρούς περίπλοκους διαδρόμους της εξέλιξης
το περιστέρι αποδείχτηκε το ον
που τρέφεται από το ανθρώπινο συναίσθημα.
Όπως λέμε μια στάθμη που πνίγεται.
Ένας μηχανισμός δίχως φυσικούς εχθρούς.
Έτσι που η εφεύρεση της γκιλοτίνας προηγείται
οποιασδήποτε γραμμής παραγωγής.
(…)
