Ο Τονίνο Γκουέρα γεννήθηκε στις 16 Μαρτίου του 1920 στο Σανταρκάντζελο της Ρομάνια. Κατά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο εκτοπίστηκε από τους Γερμανούς στο στρατόπεδο του Τρόισντορφ. Την περίοδο της φυλάκισής του λέγεται ότι έγραψε τους πρώτους στίχους σε διάλεκτο. Προκειμένου να θυμάται εύκολα τα ποιήματα, διάλεξε παραδοσιακή προσωδία και μέτρο. Αυτή η ιστορία προέλευσης για τη διαλεκτική ποίηση του Γκουέρα είναι ενδιαφέρουσα στο βαθμό που φωτίζει τον ψυχολογικό μηχανισμό της προσχώρησης στον κόσμο του χωριού τον οποίο περιγράφει. Πρόκειται για μια επαναφορά από μακριά, νοσταλγική κι έστω εν μέρει παραμυθένια, για την επιστροφή σε μια προφυλαγμένη κλίνη, ενώ έξω μαίνεται η θύελλα της Ιστορίας. (…) Στην πραγματικότητα, η ποίηση του Γκουέρα κατοίκησε πεισματικά και σκόπιμα αυτήν τη συντηρητική περιοχή της μνήμης, όπου ένας ετοιμοθάνατος κόσμος, περιβαλλόμενος από την ασχήμια της σύγχρονης εποχής, συνεχίζει να εκπέμπει τις λάμψεις του, να γεννά ομορφιά. Η ανάκτηση αυτού του κόσμου γίνεται χάρη στη μνήμη και αποκτά μια μορφή όλο και πιο παραμυθένια (…)
ΤΑ ΒΟΔΙΑ
Πείτε στα βόδια μου πως πάει, τελείωσε,
πως ό,τι έκαναν έκαναν,
πως σήμερα δουλεύουμε πιο γρήγορα με το τρακτέρ.
Και μετά ας συγκινηθούμε αναλογιζόμενοι
τον μόχθο που κατέβαλαν εδώ και χίλια χρόνια
ενώ να τα εκεί, φεύγουν με το κεφάλι χαμηλωμένο
πίσω από το μακρύ σχοινί του σφαγείου.
I bu. I buoi, 1972
