Μετάφραση, σχόλια: Ορφέας Απέργης
(…) Έτσι κοιμάται ο θηριοδαμαστής – ελαφρά, κι εξ ίσου ελαφρά αγγίζει και κατευθύνει τα οικεία θηρία του. Αυτή η ελαφράδα στο άγγιγμα – αυτό που εννοεί και ο Καβάφης όταν λέει ότι ‘ολίγο (το έργο του) θα το ξαναγγίξει’ – αυτή είναι που συχνά σώζει την ποίηση. Αυτή είναι η ποιητική χάρις, αυτό το ‘legerdemain’, ήτοι η ταχυδακτυλουργία, η δεξιοτεχνία ή και λαθροχειρία, η finesse, η κατά Castiglione sprezzatura, η σπιρτάδα, η ευστροφία και λεπτότητα του πνεύματος, οπού αγγλιστί λέγεται και wit. Wit σημαίνει αρχικά γνωρίζω, ξέρω (wit wot wottest, και στον αόριστο wist, στα παλιά Αγγλικά), άρα η λέξη κλείνει μέσα της πολλή γνώση, όμως, σύμφωνα προς την νεώτερη σημασία της, γνώση που φοριέται με ελαφράδα, με χάρη, χωρίς τη σοβαροφανή χονδροειδέστατη αμετροέπειά της, άρα γνώση κρυμμένη, βαθιά, μυστική, σαν μουσική, τη νύχτα, μακρινή, που σβήνει (…)
ποίηση >>>> [φρμκ]#1 | άνοιξη-καλοκαίρι 2013
