Μέσα στα σπλάχνα του καλοκαιριού
σαν διάφανη κλωστή
αντηχεί η φωνή του παγωτατζή.
Δεν είναι η παιδική ηλικία που επιστρέφει.
Δεν είναι κάτι θεϊκό ντυμένο στα λευκά.
Δεν είναι το φεγγάρι μέσα στη μέρα.
Είναι μόνον η δυνατότητα
που μας φανερώνει την ύπαρξή της.
Το αδύνατο ποτέ δεν υψώνει τη φωνή του.
