ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ
Η Μόνικα Βίττι ζει
Περιπλανιέται
σε ασπρόμαυρους διαδρόμους
σφουγγίζοντας από το μέτωπό της
με το χέρι σκέψεις
ή μ’ ένα γέλιο μηδενίζοντας το βάρος τους
Ύστερα πάντα σταματάει στο γνωστό παράθυρο
τρίβοντας το μαύρο ζέρσεϋ της κοιλιάς της
στο περβάζι
Και μαζί κοιτάζουμε
να βαθαίνουν τα γκρίζα
στη γωνία του δρόμου
όπου δεν πήγε τελικά
ούτε αυτή ούτε εκείνος
