μετάφραση: Δήμητρα Κωτούλα
(απόσπασμα)
*
Ένα αίσθημα μας κατακλύζει. Έπειτα
στρέφουμε πίσω να το δικαιολογήσουμε.
Ή μπροστά, υποθέτοντας
τόσα πολλά. Υποθέτουμε ότι γνωρίζουμε
το τέλος στην ιστορία αυτού
του στίχου.
*
Που πηγαίνει
θ’ άξιζε να ρωτήσεις
που στ’ αλήθεια θέλει
να πάει, με ή χωρίς
να την ακολουθεί κανείς. Η μουσική
των λουλουδιών μάς λέει πιο πολλά
απ’ όλες τις άπειρες απομιμήσεις μας
της γνώσης. Η τέχνη μας της σκόνης.
*
Είναι στάχτες σε γόνιμο χώμα. Θα
καταποντιστούν στα νερά της κάθε
μυθοπλασίας μας. Αθόρυβα.
Όμως δεν έχουμε
την υπομονή να πάψουμε ούτε
να το ακούσουμε.
Η Emily Critchley γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Ντόρσετ της Αγγλίας. Η μητέρα της είναι Eλληνίδα. Είναι διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Έχει εκδώσει 13 ποιητικές συλλογές και έχει δημοσιεύσει μελέτες σχετικές με τη φιλοσοφία, την ποίηση και τον φεμινισμό, έχει επιμεληθεί την έκδοση Out of Everywhere 2: Linguistically Innovative Poetry by Women in North America & the UK (Reality Street, 2016) και υπήρξε μαζί με την Elizabeth-Jane Burnett επιμελήτρια της έκδοσης #MeToo: A Poetry Collective (Chicago Review, 2018). Το 2003 τής απονεμήθηκε το The Other Prize (Cambridge) για πρωτότυπο θεατρικό έργο, το 2005 κέρδισε το βραβείο John Kinsella-Tracy Ryan για την ποίησή της, το 2011 τιμήθηκε με το βραβείο Jane Martin και το 2018 κέρδισε τον τιμητικό έπαινο του καταξιωμένου Forward Prize. Το έργο της έχει μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες.
