Ραούλ Σουρίτα, ΙΝΡΙ

Ο Ραούλ Σουρίτα γεννήθηκε στο Σαντιάγο της Χιλής το 1950. Σπούδασε στο Σαντιάγο και στο Βαλπαραΐσο. Στις 11 Σεπτεμβρίου 1973, ημέρα του στρατιωτικού πραξικοπήματος, συλλαμβάνεται στο Πανεπιστήμιο του Βαλπαραΐσο και κλείνεται μαζί με άλλους στο αμπάρι ενός πλοίου. Όπως αφηγείται ο ίδιος σε μια συνέντευξή του, τη στιγμή της σύλληψης είχε στην τσέπη του τα ποιήματα της πρώτης του συλλογής. Όταν κάποιος στρατιωτικός ανακάλυψε τα χειρόγραφα, τα πέρασε για συνθηματικό κώδικα, με αποτέλεσμα να ξυλοκοπηθεί άγρια. Όταν, τελικά, ανακάλυψαν ότι επρόκειτο απλώς για ποιήματα, τα άρπαξαν, τα ξέσχισαν και τα πέταξαν στη θάλασσα.(….)Το 1989 τιμήθηκε με το Βραβείο Πάμπλο Νερούδα και το 2000 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης της Χιλής. Ο Σουρίτα υπήρξε μέλος και συνιδρυτής της ριζοσπαστικής καλλιτεχνικής ομάδας CADA, η οποία έδρασε τα χρόνια της δικτατορίας, κάνοντας προκλητικές καλλιτεχνικές δράσεις πολιτικού χαρακτήρα. Στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ο Σουρίτα νοίκιασε αεροπλάνα για να γράψει αποσπάσματα από το ποίημά του (“La vita nueva”) πάνω από το Μανχάταν και αργότερα σχημάτισε τη φράση Ni Pena Ni Miedo  (Χωρίς πόνο, χωρίς φόβο) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής.Τα ποιήματα που μεταφράζονται εδώ, ανήκουν στη συλλογή ΙΝΡΙ, που εκδόθηκε το 2003 και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα του. Στο έργο αυτό, ο ποιητής επιχειρεί να μιλήσει για την πληγή και το πένθος. Το ΙΝΡΙ είναι ένα μεγάλο έργο, ένα ρέκβιεμ για τους χιλιάδες αγνοούμενους και δολοφονημένους από το αιματοβαμμένο καθεστώς του Πινοσέτ, που βασανίζονταν, δολοφονούνταν, εξαφανίζονταν, και τα κορμιά τους πετάγονταν από ελικόπτερα στα ηφαίστεια και στη θάλασσα της Χιλής.

 

Ξαφνικά δολώματα πέφτουν βροχή από τον ουρανό.Ξαφνικά δολώματα πάνω στη θάλασσα. Κάτω ο ωκεανός, πάνω τα ασυνήθιστα σύννεφα μιας ολόφωτης μέρας. Παράξενα δολώματα πέφτουν βροχή πάνω στη θάλασσα. Υπήρξε ένας έρωτας που πέφτει βροχή,υπήρξε μια μέρα ολόφωτη που τώρα πέφτει βροχή πάνω στη θάλασσα.

Σκιές είναι, δολώματα για τα ψάρια. Βρέχει μια μέρα ολόφωτη, βρέχει ένας έρωτας που δεν έφτασε να ειπωθεί. Ο έρωτας, αχ ο έρωτας, ναι, πέφτουν βροχή από τον ουρανό παράξενα δολώματα πάνω στη θάλασσα πάνω στη σκιά των ψαριών.

Πέφτουν μέρες ολόφωτες. Αλλόκοτα δολώματα αγκιστρωμένα πάνω σε ολόφωτες μέρες, πάνω σε έρωτες που δεν έφτασαν να ειπωθούν.

Η θάλασσα. Λένε για τη θάλασσα. Λένε για δολώματα που πέφτουν βροχή και για μέρες ολόφωτες αγκιστρωμένες επάνω τους. Λένε για έρωτες που δεν έφτασαν να ειπωθούν για μέρες ολόφωτες και ανεκπλήρωτες που σαν τη βροχή πέφτουν για τα ψάρια στη θάλασσα.

Ακούγονται μέρες ολόκληρες που βυθίζονται, ακούγονται παράξενα ηλιόλουστα πρωινά, έρωτες ανεκπλήρωτοι, ακρωτηριασμένοι αποχαιρετισμοί που βυθίζονται στη θάλασσα. Ακούγονται παράξενα δολώματα που πέφτουν βροχή αγκιστρωμένα σε μέρες ολόφωτες, σε έρωτες ακρωτηριασμένους, σε αποχαιρετισμούς που όχι πια. Λένε για δολώματα που πέφτουν βροχή για τα ψάρια στη θάλασσα.

Η θάλασσα γαλάζια και λαμπερή. Ακούγονται κοπάδια ψαριών που καταβροχθίζουν δολώματα αγκιστρωμένα σε λέξεις που όχι, σε ειδήσεις και μέρες που όχι, σε έρωτες που όχι πια.