(απόσπασμα)
«Άδης και νύχτα ας βγάλουν το έκτρωμα στο φως». Με λένε Ευδαίμονα, δηλαδή Οθέλλο. Κι είμαι εδώ για να μιλήσω για το δέρμα του ανθρώπου. Για το δέρμα μου. Για το δέρμα πάνω στα σώματά μας. Έζησα σε χώρα που με αποκάλεσε μαύρο και την καταγωγή μου την είπε «Μαυριτανία». Το μαύρο μου δέρμα έριξα πολλές φορές στη μάχη για τα συμφέροντα του φωτός. Φως ονομάζω ό,τι πίστεψα. Μαύρος για τους Βενετούς είναι το άγνωστο, κάτι κοντινό στον άνθρωπο, κάτι σαν άνθρωπος. Ένας μαύρος αξιωματικός, ένα μαύρο πιόνι στα τάγματα των λευκών, αυτό ήμουν: μια περίεργη σκακιέρα. Μαυριτανία κι Αφρική ονομάζουν οι Βενετοί ό,τι δεν αγαπούν να αντικρίζουν. Με βάρκα για δέρμα έφτασα στην ακτή τους μέσα απ’ τη θάλασσα. Θάλασσα θα πει «άγνωστο». Ακτή τους θα πει «δέρμα τους». Άνθρωποι νερά, άνθρωποι νησιά, άνθρωποι στη θάλασσα, ξένοι πάνω στη βάρκα, βάρκα για δέρμα, κιάρο σκούρο σε έγχρωμες τηλεοράσεις αιώνες μετά. (…)
