Εισαγωγή-μετάφραση: Θεοφάνης Μελάς
Η Δανή ποιήτρια Ίγγα Κρέστενσεν (1935-2009) είναι μία από τις πιο σημαντικές ποιητικές φωνές του δεύτερου μισού του εικοστού αιώνα. Στο τρίτο και πιο σύνθετο βιβλίο της με τίτλο det, (αυτό) (1969), η στροφή της προς τα ριζοσπαστικά, γλωσσικά, φιλοσοφικά και κοινωνικά κινήματα της δεκαετίας του ‘60 εκδηλώνεται σαφώς ως ακριβέστερη επίγνωση των τεχνασμάτων της γραφής, εγγράφοντας στη χρήση του κόσμου νέες όψεις, όπως την ελευθερία της επιθυμίας, τον επανακαθορισμό των πλαισίων, την ιδιοποίηση του μύθου.
Το έργο, χωρίζεται σε τρεις ενότητες: Πρόλογος, Λόγος, Επίλογος.
Ο Πρόλογος, που μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά για το τρίτο τεύχος του [φρμκ], αρχίζει με ένα συμπαγές, μονολιθικό κείμενο 66 στίχων, το οποίο διχοτομείται σε δύο κείμενα των 33 στίχων, και ακολουθούν 3 κείμενα των 22 στίχων, 6 των 11, 11 των 6, 22 των 3, 33 των 2 και, τελικά, 66 μονοί στίχοι. Όσο το σύνολο αυτό των 526 στίχων αναπτύσσεται και συστηματοποιείται, αυτό εξελίσσεται, παράγοντας περισσότερη γλώσσα στο κείμενο, διαιρείται στον κόσμο, ως κύτταρο, συντελείται η Γένεση του κόσμου, ταυτόχρονα με τη γλώσσα, επιστρέφοντας, τέλος, στην ανυπαρξία.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Αυτό. Αυτό ήταν. Έτσι ξεκίνησε αυτό. Αυτό είναι. Συνεχίζει. Κινείται. Πιο πέρα. Γίνεται. Γίνεται αυτό και αυτό και αυτό. Πάει πιο πέρα από αυτό. Γίνεται άλλο. Γίνεται πιο πολύ. Συνδυάζει άλλο με πιο πολύ και συνεχίζει να γίνεται άλλο και πιο πολύ. Γίνεται κάτι. Κάτι νέο. Κάτι διαρκώς πιο νέο. Γίνεται την επόμενη στιγμή τόσο νέο όσο μπορεί να γίνει τώρα. Προχωρά. Περιπλανιέται. Αγγίζει, αγγίζεται. Συλλαμβάνει σκόρπιο υλικό. Μεγαλώνει, όλο και πιο πολύ. Αυξάνει τη σιγουριά του υπάρχοντας ως περισσότερο από τον εαυτό του, αποκτά βάρος, αποκτά ταχύτητα, αποκτά περισσότερο στην ταχύτητα, προσπερνάει το άλλο, θυσιάζει το άλλο, το οποίο συγκεντρώνεται, απορροφάται, επιβαρύνεται γρήγορα με αυτό που ήρθε πρώτο, που ξεκίνησε τόσο τυχαία. Αυτό ήταν. Τόσο διαφορετικό τώρα, ξεκίνησε αυτό. Τόσο αλλαγμένο. Ήδη διαφορά ανάμεσα σε αυτό και αυτό, αφού τίποτα δεν είναι, ό,τι ήταν. Ήδη χρόνος, ανάμεσα σε αυτό και αυτό, ανάμεσα σε εδώ και εκεί, ανάμεσα σε πριν και τώρα. Ήδη έκταση χώρου από αυτό σε άλλο, σε πιο πολύ, σε κάτι, κάτι νέο, όπως τώρα, όπως αυτή τη στιγμή, ήταν, που την επόμενη είναι, και συνεχίζει. Κινείται. Γεμίζει. Είναι ήδη αρκετό από μόνο του, για να διακρίνει ανάμεσα σε έξω και έσω. Παίζει με ανταύγειες, λαμπυρίζει, στροβιλίζεται. Στο έξω. Και συμπυκνώνεται στο έσω. Αποκτά πυρήνα, ουσία. Αποκτά επιφάνεια, διαθλάσεις, διαβάσεις, καταβάσεις, ερεθισμούς ανάμεσα στα επιμέρους μέρη, ελεύθερη αναταραχή. Κάνει μεταστροφή, μία εντελώς άλλη μεταστροφή. Στρίβει και στρέφει, στρίβεται στρέφεται. Ακολουθεί μία ανέλιξη. Αναζητά μία μορφή. Προσπαθεί να συλλάβει το χρόνο του πριν. Στροφή τη στροφή, αποκτά νέα στροφή. Μετατίθεται, σε περαιτέρω εξέταση. Τροπή την τροπή, περιστρέφεται. Αποκτά δομή, σε μία αδιάκοπη αναζήτηση δομής. (…)
