(Νεφέλη 2011)
Με το ένα πόδι στην επιστημονική φαντασία και το άλλο στην ερωτική λογοτεχνία, αλλά ωστόσο παραμένοντας εντυπωσιακά υβριδικό και «ανένταχτο» ως λογοτεχνικό είδος, το πρώτο βιβλίο του Δημήτρη Τανούδη, Σπασμός, προχωρά στην κατασκευή μιας φουτουριστικής δυστοπίας που η αφαιρετική αποτύπωσή της και η πολλαπλότητα των πιθανών αναγνώσεών της φέρνει το πεζό αυτό αφήγημα σε μιαν αξιοζήλευτη σχέση συναλληλίας με τον «τρόπο» της ποίησης. Σπουδή στην παραμόρφωση και τη βία -που αποκορυφώνεται στη φρικωδία των παραμορφωμένων μελών και γεννητικών οργάνων των συνουσιαζομένων και τη σταδιακή έκπτωση του πολυπληθούς ερωτικού οργίου σε πράξη θανάτου και ομαδικό μεμβρανώδη τάφο σαπισμένου ίκτερου-, ο Σπασμός παρουσιάζει υβριδικά χαρακτηριστικά όχι μόνο ως λογοτεχνικό είδος αλλά και εν γένει ως έργο τέχνης: με την υποβλητικότητα και το σφρίγος μιας μαθηματικά οργανωμένης σύνθεσης και, συγχρόνως, την ορμή μιας άπνευστης -και για τον ίδιο λόγο, ασφυξιογόνου- αφήγησης-ποταμού, η ροή του λόγου εξαναγκάζει σε εξάντληση την αναπνοή, εν-σωματώνει τη βία στην ίδια την πράξη της ανάγνωσης. Το γεγονός ότι στο μεγαλύτερο μέρος του corpus των παρομοιώσεων και μεταφορών του βιβλίου το παρομοιαζόμενο παραβάλλεται πάντοτε προς κάτι κακόσχημο, δύσμορφο, φρικαλέο ή αποτρόπαιο, επιτρέπει στη βία και την παραμόρφωση να παρεισφρήσουν στα πρωτογενή δομικά υλικά του βιβλίου, ενώ την ίδια στιγμή, υπερρεαλιστικά κολάζ φρικαλεότητας σε επίπεδο εικονοποιίας (τερατώδη πουλιά σαν ιπτάμενα σαλάχια με κεφάλι νεογέννητου μωρού, δέντρο στολισμένο με ανθρώπινες δορές και κρεμασμένους όρχεις που, αντί για καρπούς, βλασταίνει θηριώδεις θηλές) κρατούν σταθερά τη νοερή όραση στο αποτρόπαιο ενός εικαστικού ιδιώματος που παραπέμπει έντονα σε Σαλβαντόρ Νταλί. Τέλος, η αριστοτεχνική ρυθμική οργάνωση του κειμένου γύρω από την επανεμφανιζόμενη λέξη «σπασμός» και από τη συχνή και συστηματική κατανομή σημασιοσυντακτικών σχημάτων σε τριαδικά μοτίβα, μετατρέπει τον Σπασμό σε εκκωφαντικό μηχανοστάσιο παραγωγής φρίκης, που τα έμβολά του σφυροκοπούν ακατάπαυστα τον αναγνώστη με τη μαθηματική ακρίβεια του τρία. Λογοτεχνικό πόνημα; Ή experiential έργο τέχνης κατασκευασμένο με γλωσσικά μέσα;
-Π.Κ.
