Category Archives: [φρμκ]#10 φθινόπωρο-χειμώνας 2018
Αφιέρωμα: Λόγος και γραφή στις εικαστικές τέχνες/ Η ποίηση έξω από το ποίημα
John Cage, Yoko Ono, Robert Smithson, Joe Brainard , Jackson Mac Low, Guerrilla Girls, Vito Acconci, Fischli και Weiss, Louise Bourgeois, Roni Horn
Αφιέρωμα: Λόγος και γραφή στις εικαστικές τέχνες/ Η ποίηση έξω από το ποίημα
John Cage, Yoko Ono, Robert Smithson, Joe Brainard , Jackson Mac Low, Guerrilla Girls, Vito Acconci, Fischli και Weiss, Louise Bourgeois, Roni Horn
Γιάννης Ισιδώρου, Homo Camcordus. Οι ευαισθησίες του Γιώργου Άζα
(απόσπασμα) Α. Ιστορική αναδρομή και έννοια §1. Τοποθέτηση της έννοιας Καταγραφή είναι η διαδικασία κατά την οποία το ίχνος ενός γεγονότος αποτυπώνεται με τη χρήση εργαλείων από έναν άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων. Κάθε καταγραφική δραστηριότητα είναι μια δραστηριότητα κατ’ εξοχήν υβριστική
Γιάννης Ισιδώρου, Homo Camcordus. Οι ευαισθησίες του Γιώργου Άζα
(απόσπασμα) Α. Ιστορική αναδρομή και έννοια §1. Τοποθέτηση της έννοιας Καταγραφή είναι η διαδικασία κατά την οποία το ίχνος ενός γεγονότος αποτυπώνεται με τη χρήση εργαλείων από έναν άνθρωπο ή ομάδα ανθρώπων. Κάθε καταγραφική δραστηριότητα είναι μια δραστηριότητα κατ’ εξοχήν υβριστική
Δήμητρα Κωτούλα, Τα ποιήματα της λευκής σελίδας
(απόσπασμα) ΙΙΙ. Τι θέλησα να πω και το είπα έτσι άστοχα; Στο στήθος ένα καμπάνισμα λεπτό ένα τριζόνι στρυφνό και γνώριμο. Το αόρατο πληκτρολόγιο του ανθρώπινου μυαλού θέλει να θεσπίζει πάντα κάτι μοναδικό μεγαλειώδες. Μέσα στον αξιοθρήνητο κήπο του
Δήμητρα Κωτούλα, Τα ποιήματα της λευκής σελίδας
(απόσπασμα) ΙΙΙ. Τι θέλησα να πω και το είπα έτσι άστοχα; Στο στήθος ένα καμπάνισμα λεπτό ένα τριζόνι στρυφνό και γνώριμο. Το αόρατο πληκτρολόγιο του ανθρώπινου μυαλού θέλει να θεσπίζει πάντα κάτι μοναδικό μεγαλειώδες. Μέσα στον αξιοθρήνητο κήπο του
Walt Whitman, H ανάσα του αιώνα
Walt Whitman, H ανάσα του αιώνα (μετάφραση Ελένη Ηλιοπούλου και Κατερίνα Ηλιοπούλου) (απόσπασμα από το ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ που δημοσιεύεται στο περιοδικό) Υπέρμαχος του ελεύθερου στίχου, υμνητής της φύσης, του κορμιού, αντρικού και γυναικείου, του παλμού της ζωής σε
Walt Whitman, H ανάσα του αιώνα
Walt Whitman, H ανάσα του αιώνα (μετάφραση Ελένη Ηλιοπούλου και Κατερίνα Ηλιοπούλου) (απόσπασμα από το ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΝΟΙΧΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ που δημοσιεύεται στο περιοδικό) Υπέρμαχος του ελεύθερου στίχου, υμνητής της φύσης, του κορμιού, αντρικού και γυναικείου, του παλμού της ζωής σε
Ιορδάνης Παπαδόπουλος, μ π ο ύ κ ι ένα ημερολόγιο σ ώ μ α σχεδόν άνευ λόγου
(απόσπασμα) Το πρώτο σώμα γράφεται και αποθηκεύεται άυλο. Εν αναμονή. Σαν σημείωση. Νερών που σπάνε. Πριν αποτυπωθεί, κάνει μια τρύπα στο ιδιωτικό, υπολογιστικό μου νέφος. Εν τω μεταξύ, δεν απορρίπτω συλλήβδην τον αυτόματο διορθωτή. Συμβαίνει συχνά, ν’ ανακαλεί και ν’
Ιορδάνης Παπαδόπουλος, μ π ο ύ κ ι ένα ημερολόγιο σ ώ μ α σχεδόν άνευ λόγου
(απόσπασμα) Το πρώτο σώμα γράφεται και αποθηκεύεται άυλο. Εν αναμονή. Σαν σημείωση. Νερών που σπάνε. Πριν αποτυπωθεί, κάνει μια τρύπα στο ιδιωτικό, υπολογιστικό μου νέφος. Εν τω μεταξύ, δεν απορρίπτω συλλήβδην τον αυτόματο διορθωτή. Συμβαίνει συχνά, ν’ ανακαλεί και ν’
Γιάννης Ισιδώρου, “Ονειροκρίτης για το μέλλον της διακυβέρνησης” (ΦΡΜΚ, 2015)
Γράφει η Γιάννα Μπούκοβα
Μαίρη Κλιγκάτση, [Τα δηλόπορτα]
(4 ποιήματα) [Λευκή] Χορεύει τώρα με το χέρι υψωμένο, το χέρι διαβαστής του χρόνου και δερβίσης της, κατάστικτο μαχαίρια, ψαλίδια, τραύματα. Εδώ χορεύει τώρα τις γραμμές στην απαλάμη της κι απάνω στο φτερό του ώμου της φτερά μιας πεταλούδας πλευροκοπούν
Μαίρη Κλιγκάτση, [Τα δηλόπορτα]
(4 ποιήματα) [Λευκή] Χορεύει τώρα με το χέρι υψωμένο, το χέρι διαβαστής του χρόνου και δερβίσης της, κατάστικτο μαχαίρια, ψαλίδια, τραύματα. Εδώ χορεύει τώρα τις γραμμές στην απαλάμη της κι απάνω στο φτερό του ώμου της φτερά μιας πεταλούδας πλευροκοπούν
Νίκος Βιολάρης, Κανείς καιρός
(4 ποιήματα) Οι συγγενείς Προχθές τη νύχτα απάντησα τρεις κωμικούς συγγενείς μου. Όλοι φορούσαν ρούχα μεταξωτά και κανείς τους δεν με γνώριζε. Βέβαια, στην πραγματικότητα ούτε ποτέ είχαν ξανακούσει το όνομά μου, όμως οι συγγενείς μου με αγκάλιασαν, με φίλησαν,
Νίκος Βιολάρης, Κανείς καιρός
(4 ποιήματα) Οι συγγενείς Προχθές τη νύχτα απάντησα τρεις κωμικούς συγγενείς μου. Όλοι φορούσαν ρούχα μεταξωτά και κανείς τους δεν με γνώριζε. Βέβαια, στην πραγματικότητα ούτε ποτέ είχαν ξανακούσει το όνομά μου, όμως οι συγγενείς μου με αγκάλιασαν, με φίλησαν,
Μαίρη Γιόση, Δυο ποτάμια
Ας κατοικήσουμε τον κόσμο Για καιρό Ερειπωμένα κτήρια Παράθυρα τυφλά Και λυπημένα Σ’ άδειες αυλές. Πικρό χορτάρι Αναλογίζεται Το ξοδεμένο αίμα Μα το παιδί Παίζει ακόμα Με τα ζάρια του. Το παιδί ζωγραφίζει Στο μάτι του αίλουρου Στα σωθικά του
Μαίρη Γιόση, Δυο ποτάμια
Ας κατοικήσουμε τον κόσμο Για καιρό Ερειπωμένα κτήρια Παράθυρα τυφλά Και λυπημένα Σ’ άδειες αυλές. Πικρό χορτάρι Αναλογίζεται Το ξοδεμένο αίμα Μα το παιδί Παίζει ακόμα Με τα ζάρια του. Το παιδί ζωγραφίζει Στο μάτι του αίλουρου Στα σωθικά του
Παναγιώτης Ιωαννίδης, Πολωνία (Καστανιώτης, 2016)
γράφει η Παυλίνα Μάρβιν
Δήμητρα Κατιώνη «Τρεις μέρες και ένα τρίτο» (Θράκα, 2016)
γράφει ο Ορφέας Απέργης
You must be logged in to post a comment.